– شیوه­های آموزش مهارت جرأت­ورزی

برای آموزش مهارت­های اجتماعی مرتبط با قاطعیت به روش­های مؤثر و منسجمی نیاز است. اولین روشی که به طور متداول سال­هاست در امر آموزش این مهارت به کاربرده می­شود روش کلاسیک می­باشد. بک در مورد بکارگیری روش­های آموزش ابراز وجود(به شکل کلاسیک) معتقد است که این روش بر سه اصل استوار است:

اولین اصل: یادگیری مهارتی است. در این روش تمرکز بر آموزش رفتارهای کلامی و غیر کلامی است که به وسیله فراگیران تمرین می­شود(همان منبع).

دومین اصل: بر مبنای روش حساسیت زدایی، جهت کاهش اضطراب می­باشد، مضافاً بر اینکه این روش یکی از روش­های یادگیری مهارتی است(همان منبع).

سومین اصل: بازسازی شناختی می­باشد که شامل ایجاد تغییر در نگرش­ها، ارزش­ها و عقایدی است که باعث محدود شدن بیان احساسات در فرد می­گردد و از طرفی بینش فرد را نسبت به رفتارهایش افزایش می­دهد(همان منبع).

از سوی دیگر در آموزش این مهارت می­توان از مدل­ها و روش­های رایج در حوزه تغییر رفتار، از جمله در عرصه آموزش بهداشت نیز استفاده کرد(همان منبع).

الف) ایفای نقش

یکی از روش­های یادگیری این مهارت روش ایفای نقش می­باشد. اصولاً بازی نقش به عنوان یک الگوی آموزشی در ابعاد شخصی- اجتماعی مطرح می­باشد. این روش خصوصاً در زمینه مشکلات بین فردی از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف در این روش آموزشی، دخالت دادن بازیگران و حضار در مشکلات واقعی و کمک به آن­ها در درک و کشف احساساتشان می­باشد. همچنین افراد فرصتی می­یابند تا نسبت به رفتار و ارزش­های خود بصیرت پیدا نمایند و روش­های تطابقی بهتری را در زمینه حل مشکلات فرا گیرند. در طی اجرای نقش مراحل خاصی وجود دارد. در مرحله اول، دلگرم کردن گروه می­باشد. در این مرحله هدف گروه مشخص گردیده و فراگیران با مشکل آشنا می­شوند و فرا می­گیرند که چگونه با مشکل مواجه شوند. سپس بازیگران انتخاب گردیده و در مورد ایفای نقش بایستی به خواسته آنان توجه شود. حضار نیز در این مرحله آماده گردیده و راهنمائی­های لازم را دریافت می­دارند. زیرا کل گروه بایستی صحنه نمایش را تجربه کرده و قادر به تجزیه و تحلیل نقش­ها، در ارتباط با رفتار و احساسات بازیگران باشند. بنابراین پس از انجام نمایش، بحث و تبادل نظر در کل گروه صورت می­گیرد. در بیشتر مواقع بازی بایستی با یک بازنگری مجدد دوباره اجرا گردد تا نقش­ها جابجا گردیده و سپس تصحیح شود(شعبانی، ۱۳۸۳؛ به نقل از محبی و همکاران، ۱۳۸۸).

ب) بحث گروهی

یکی از روش­های دیگر آموزش ابراز وجود روش بحث گروهی است. روش بحث گروهی گفتگویی است سنجیده و منظم درباره موضوعی خاص که مورد علاقه مشترک شرکت کنندگان در بحث است. روش بحث گروهی برای کلاس­هایی قابل اجرا است که جمعیتی بین ۶ تا ۲۰ نفر داشته باشند. در صورت بالا بودن جمعیت کلاس باید آن­ها را به گروه­های کوچکتر تقسیم نمود و یا از روش­های دیگر استفاده کرد. در این روش معمولاً مربی موضوع یا مسائل خاصی را مطرح می­کند و شاگردان در مورد آن به مطالعه، اندیشه بحث و اظهار نظر می­پردازند و نتیجه­گیری می­کند. بنابراین بر خلاف سخنرانی در این روش شرکت­کنندگان در فعالیت­های آموزشی فعالانه شرکت و یا مسئولیت یادگیری را به عهده می­گیرند(صفوی، ۱۳۸۴: ۲۶).

روش بحث گروهی در مورد دروس و محتواهایی قابل اجرا است که دارای ویژگی­های زیر باشند:

• مورد علاقه مشترک شرکت کنندگان در بحث باشد.
• شرکت کنندگان درباره آن اطلاعات لازم را داشته باشند یا بتوانند کسب کنند.
• درباره آن بتوان نظرهای مختلف و متفاوت اظهار داشت.
• شرایط لازم شخصیتی در مربی برگزار کنندگان جلسه آموزشی وجود داشته باشد(همان منبع).

۲-۱-۴- اضطراب و اضطراب اجتماعی

زندگی بشر در طی قرون متمادی دستخوش تغییر و دگرگونی­هایی بوده که گاه تحت کنترل انسان و گاه وقوع این تغییرات خارج از حیطه­ی کنترل انسانی بوده است. یکی از گسترده­ترین قلمروهای پژوهش در چند دهه­ی اخیر اضطراب و حوزه­های وابسته به آن است. اگر چه نویسندگان، قرن بیستم را عصر اضطراب نامیده­اند، اما به طور حتم اضطراب در تمام دوران همراه بشر بوده است. اضطراب مفهوم جدیدی نیست و حتی در آثار مصریان باستان از آن سخن به میان آمده است(بک[۱] و همکاران، ۱۹۸۸).

[۱] – Beck

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل